New life, new habits.
Say hello to mijn nieuwe favoriete cliché-quote! Mijn brein is de laatste tijd immers een overlopend zwembad aan dingen die ik wil doen, tekenen, zien, horen, bereiken,... binnen de tijd die ik (niet) heb. Daar komt dus heel wat stress bij kijken, en bij stress komen dan weer de creative blocks, break-downs en break-outs (stresspuisten, it’s a thing, right?), die dan gaan zorgen voor een dip in mijn zelfvertrouwen. En een laag zelfvertrouwen? Dat staat dan weer gelijk aan een laag energiepeil én productiviteitslevel. Om nog maar te zwijgen over de euh... very unlikeable Nelle die dan naar boven komt, en zich ‘t liefst van al gewoon thuis in haar zetel, iPhone out of reach, koest houdt om iedereen te vriend te houden. Maar dan! Dan gaat zo’n dip over, schiet ik weer in een veel te hoge versnelling en begint het hele gedoe gewoon opnieuw. Hoog tijd, dus, om van dat zwembad een ietwat gezelliger bubbelbadje te maken. Enter de zoektocht naar de perfecte levenswijze én een resem nieuwe gewoontes die momenteel volop gekweekt worden. Mijn aanpak, wat het al opgeleverd heeft én een “gEeF mIj NoG mEeR tIpS, please”-oproep hieronder! (kleine trigger warning in verband met eten, trouwens. Take this seriously.)
de killer-combo
Met die oproep wil ik eigenlijk meteen beginnen, want het ding waar ik momenteel nog steeds het meeste mee worstel is dat combineren van een full-time job met dit bijberoep. Ik doe beiden enorm graag, maar zou liegen moest ik zeggen dat ik die ‘bij’ voor eeuwig bij dat laatste wil laten staan. Dat kleine, part-time zelfstandige zijn wil ik dus keigraag opbouwen naar iets groters, en - risking het naïef klinken, hierzo - dat vergt enorm wat werk en tijd en ik heb dat onderschat, yup. Het is één ding om wat te doodlen, knutselen, prutsen en tekenen voor je plezier, en iets heel anders om daar je werk van te (willen) maken, hè. “No shit, Sherlock”, hoor ik de anciens onder jullie denken. “Girl, same!” hoor ik mijn lotgenoten bijna snikken. En of je nu bij die eerste of laatste groep hoort, ik denk dat die struggle iets is waar we samen door moeten. Hard-werkend en dingen-opofferend. Een magische oplossing? Die bestaat niet, maar ik ben er wél van overtuigd dat er al eens goed over kunnen babbelen met mensen die door net hetzelfde gaan OF zijn gegaan waarschijnlijk de allergrootste hulp is. Daarom:
Hey. Alles goed? Gaan we een clubke starten waarin we gewoon af en toe eens random tegen elkaar panikeren, razen, enthousiast zijn over creatieve projecten, etc.? Bij voorkeur op een terrasje in de zon, met een aanvaardbare hoeveelheid alcohol (optioneel)? Yes. Please.
new habits
De mens is een gewoontedier, dat weet ik zelf als geen ander. Logisch dus, dat wanneer er een nieuwe, gigantische to do bijkomt, je daar wat aan moet wennen en je het gevoel krijgt dat je jezelf in onmogelijke bochten moet wringen. Het slechte nieuws? Je gaat wat gewoontes moeten opofferen. Het goeie nieuws? Nieuwe, betere gewoontes kan je kweken. En na een tijdje gaan die zo goed dat je er af en toe weer eens een oude gewoonte kan bijnemen, op voorwaarde dat dat ook een goeike was, uiteraard. Dat ene filmavondje, bijvoorbeeld, of eens wat langer blijven plakken bij vrienden zonder dat het zwaard van Damoetiknogallemaal doen boven je hoofd hangt. Die betere gewoontjes zijn iets heel persoonlijks, maar dit zijn diegene waar ik momenteel hard aan werk:
Een goeie ochtendroutine. In mijn geval wil dat vooral zeggen dat ik vroeger leer opstaan om op een rustige, ongehaaste manier kan starten aan mijn dag, in plaats van nagenoeg rechtstreeks van mijn bed, naar de badkamer, naar het werk te hollen. Momenteel lukt het om op te staan, een glas water te drinken en dan kei-zen mijn taakjes voor na mijn dagjob al eens te overlopen en op te lijsten vooraleer ik de badkamer induik. Ik ben ook gestopt met mijn ontbijt te skippen (honestly, what was I thinking tot zo’n twee weken geleden?!), en zou dit ook graag nog thuis doen in plaats van snel-snel voor de eerste reservaties in de bar arriveren. Ik werk er overduidelijk nog aan, dus!
Een goeie avondroutine. Ook essentieel om een goeie ochtendroutine te kunnen kweken, deze, en voor mij persoonlijk nóg moeilijker. Ik heb namelijk enorm veel moeite met dingen los te laten voor ik ze goed genoeg vind, of voor ik voel dat ik alles heb gedaan wat ik kon die dag. Gevolg? Ik duik dikwijls veel te laat mijn bed in, sta de dag nadien met hoofdpijn op ennnn hey, google, play the Circle of Life, jonges. Wat mij dus meteen bij het volgende werkpuntje brengt.
Ontstress-, wind-down- en unplugmomentjes. Wekkers zetten om te pauzeren, mijn loopgewoonte terug oppikken, een halfuurtje lezen of puzzelen incalculeren voor ik ga slapen, … Het zijn allemaal dingen die ik weer probeer vol te houden en het lukt mij bijlange nog niet elke dag. Wanneer het wél lukt, however, merk ik de dag nadien meteen dat ik frisser, energieker en - vooral - heel wat vrolijker ben. Echt élke dag zo’n momentje proberen introduceren? Niet iedereen heeft dat nodig, denk ik. Of… Denkt dat niet nodig te hebben? Ik wel, alleszins. Vraag maar aan mijn collega’s, haha!
(Gezonder) eten. Gezonder staat tussen haakjes, yup. Ik had de laatste paar maanden immers soms de gewoonte om gewoon niet meer te eten voor ik na mijn tekenwerk in mijn bed dook. Dus, nope. Geen ontbijt, geen avondeten soms. Not. Good. Verschrikkelijk slecht, zelfs, en meteen ook dé red flag dat ik mezelf onder veel te veel druk zet. Ik maakte er prioriteit nummer één van, identificeerde waarom ik geneigd was om mijn avondeten te skippen (tijdsverlies, dus) en begon vorige week met een uitgebreider meal prep plan: veel groentegerechten die ik makkelijk zondag al (deels) kan voorbereiden, waardoor ik de dag zelf amper nog iets moet doen om een deftig bord eten te kunnen binnenwerken. So far, so good. Want het doet - alweer - wonderen voor mijn energiepeil en humeur, én ik heb het gevoel dat ik minder tijd verspil. Nu nog iets gelijkaardigs vinden voor mijn schoonmaaktaakjes, ahpff.
Planning is everything, maar hou het binnen de perken. Een pak realistischer plannen is momenteel mijn gouden regel. Hoewel ik dus nog steeds geniet van mijn zondags planmomentje, probeer ik er minder verplichting aan vast te hangen en gebruik ik dat eerder als een moment om mijn gedachten op orde te brengen. The real stuff bekijk ik nu dag per dag, waarbij ik telkens ook maar één grote to do op de planning zet. Een ideetje dat ik kreeg via de Fabulous app, waar ik trouwens al een tijdje fan van ben wanneer het op gewoonte-kweken aankomt. Het kost wel een kleine duit, maar het is momenteel de enige app die me op het juiste pad stuurt en - vooral - houdt. Tipje, dus!
Ziezo, bij deze kan ik mijn one big thing van de dag dan ook aftikken: deze blogpost!
Q || Hebben jullie nog time management/motivatie/relax of gewoon bijberoeper-tips voor deze stresskip? Deel ze gerust hieronder!
Veel liefs,
